Over het algemeen kan ik zeggen dat ik gewoon enorm snel in slaap val. Leg mijn hoofd neer op een kussen en ik ben binnen de 5 minuten vertrokken. Nou ja, ook dat is weer over het algemeen, want als ik liggend een film aan het kijken ben, dan kan dat wel 15 minuten duren (snappen jullie nu waarom ik zo blij ben met de mediaplayer: ik kijk alle films in delen ;-)).
En hoewel ik velen van mijn dromen niet onthou (zeg maar gerust bijna allemaal), heb ik natuurlijk ook wel eens last van nachtmerries. Degene uit mijn jeugd, toen ik een jaar of 5 á 6 was, is mij altijd het meeste bijgebleven, maar daarvoor moet ik een aantal andere dingen vertellen.
Ik heb al eerder mijn Italiaanse “oom” genoemd waar ik veel tijd doorbracht. Hij had wat bijzondere gewoonten. Als de Jehova-getuigen daar aanbelden, dan deed men niet gewoon open, maar moesten we ons allemaal verstoppen en maar hopen dat ze weg zouden gaan.
Ook heb ik in die tijd voor het eerst de film Chitty Chitty Bang Bang gezien. Een erg schattige film over een chaotische uitvinder (Dick van Dyke) met 2 kinderen die een auto opknappen. Op een gegeven moment worden deze kinderen in deze voor de rest enorm onschuldige kinderfilm, weggelokt door “The Child Cather”.
Deze twee herinneringen hebben voor enorme nachtmerries gezorgd voor een klein meisje. Ik droomde dat een grote vuilniswagen die het melodietje van de ijscoboer speelde, kinderen kwam ophalen en opsloot in een grote donkere kelder. Ik verstopte me altijd achter de wc-deur, want als ze door de brievenbus zouden kijken en ze zouden me zien, dan zouden ze de deur gewoon openbreken en mij meenemen. Net op het moment dat ze me zagen, werd ik altijd enorm bang wakker en durfde niet meer te slapen.
Het liedje van vandaag zorgde er altijd voor dat ik weer rustig werd en na vele keren het in gedachten zingen, viel ik altijd toch weer in slaap: het kinderliedje “Mickey Mouse ging vissen vangen”.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=1EuHxLMzwio]
Liefs,
.
.
.