ja, een “guilty pleasure”. Dat is mijn woord van het jaar 2010 en nog steeds heb ik geen mooie Nederlandse vertaling voor: mijn stoute pleziertje? Nee, dat is het toch net niet.
Ook ik heb mijn “Guilty pleasures”. Soms zijn ze wat groter en soms wat kleiner. Toevallig ben ik op dit moment weer met een soort van GP bezig: verse aardbeien met net iets meer slagroom dan eigenlijk noodzakelijk is (de tweede bak eet ik gewoon zonder slagroom en suiker op hoor) en dat is zó lekker!
Gelukkig zijn er meer guilty pleasures die minder schadelijk zijn: een plaat bijvoorbeeld. Van die hele foute platen die je stiekem toch wel leuk vindt om naar te luisteren. Voor mij is het merendeel van de jaren 80 & 90 één grote guilty pleasure. Sommige foute House, New Beat (De Confetti’s!), 2 Brothers on the 4th Floor, Take That en alle andere jongensgroepen en diverse Scandinavische groepen zoals Ace of Base & the Army of Lovers.
Wat ook superfout is en soms niet om aan te horen, is Italo. In de jaren ’80 werd dit heel veel gedraaid in discotheken in Den Haag, Rotterdam en die contreien. Het meeste was echt te vreselijk om aan te horen. Italianen die uit man en macht probeerden om Engelstalig te zingen. Aleph bijv. die “danger” uitsprak als “dendzjer” en ik kan me er ook nog één herinneren die het had over “My hert is my wiepon”.
Hier eentje die ik zelf wel grappig vind en ja, hij is Faut! Mea culpa voor mijn keuze van vandaag, maar ik vind het af en toe toch wel leuk om te horen. Magyka met “I know Magica”.
Liefs,
…
.
.
.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=TovdUhFeEoQ]