Als klein meisje droomde ik van een witte jurk, een groot feest, gevolgd door een horde kindjes. Ik geloof niet eens dat ik de prins op het witte paard in mijn fantasieën had meegenomen (ik ken het me tenminste niet herinneren). Het zijn tot op heden eigenlijk bij dromen gebleven. Geen horde met kindjes, zelfs niet één en die droombruiloft is ook een droom gebleven.
Gelukkig heb ik wel hele bijzondere bruiloften mogen meemaken. Van enorm groot (bruidspaar heeft vooral veel handen geschud) tot intiem en klein (met zijn vieren). Allemaal hebben ze een bepaalde schoonheid. Mijn visie over trouwen is danig veranderd. Wilde ik vroeger alleen groot en een prinsessenjurk, nu maakt me dat niet zoveel meer uit. Zeker die met zijn vieren was echt iets heel bijzonders en ik ben blij dat ik dat hem mee mogen maken.
Geen idee of ik ooit zal trouwen, daarvoor zal ik toch eerst iemand tegen het lijf moeten lopen die dat ook wil. Misschien heb ik mijn liefde al gehad en zal ik het daar mee moeten doen, maar net zo goed kan ik hem hem morgen tegenkomen (Het is de dag voor Parkfeest als ik dit schrijf; weet niet of ik blij word van aangeschoten mannen). De tijd zal het leren.
Als ik even goed nadenk, hebben oudlief (en andere exen) en ik ook nooit echt een liedje gehad. Hmmmm, eigenlijk vreemd nu ik er zo over denk (of toch niet?). Waarom hebben stelletjes altijd een liedje en waarom heb ik dat nooit gehad, terwijl mijn hele leven om muziek draait? Schijnbaar waren er andere dingen dan weer toch belangrijker dan ‘een liedje’ of was het omdat het geen echte liefde was: neeeeeh!
Nou ja, ik ben dus helemaal niet bezig met bruiloften, dus vandaag blijft het gewoon lekker een keer stil en mag je jullie eigen liedje opzetten en wegzwijmelen.
Liefs,
…
Lieve stoere Nicky,
Voor jou heb ik dan vandaag een lied over liefde!
http://www.youtube.com/watch?v=H9nPf7w7pDI
xxx Monique