Muziek en dans zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. De eerste keer onwennig schuifelen op een schoolfeestje, de eerste keer dat er een zoen bij kwam kijken (het nummer weet ik nog, de jongen wil ik me liever niet meer herinneren). Samen met lief in de woonkamer een beetje in elkaars armen op de maat van de muziek heen en weer bewegen. Zo dans ik alleen of met zijn tweeën mijn hele leven door.
Ik kom nog uit de tijd van verplicht dansles. Hoewel ik de meest belabberde danspartner had die ik me maar kon bedenken, heb ik wel plezier gehad. De jongen kon nog niet eens tot 2 tellen, dus ik gaf altijd aan wat hij moest doen, helaas hebben we het nooit tot een bronzen ster gebracht, wel hoort “Midnight Man” van Flash & The Pan bij de Cha-Cha-Cha.
Toen kwam de tijd van discotheken. Dat was toen ik een jaar of 16 was. Deels was het toen nog disco, maar ik heb de opmars van House nog meegemaakt. De eerste die ik me kan herinneren was Farley Jackmaster Funk met “Love Can’t Turn Around“. Ik woonde toentertijd nog in Zeeuws-Vlaanderen, dus de invloeden vanuit België waren goed zichtbaar. Jarenlang heb ik gezocht naar twee Belgische platen waarbij ik altijd op de dansvloer te vinden was. Oh, wat was het een teleurstelling toen ik eindelijk die twee had gevonden.
Mijn leukste danservaringen zijn echter met mannen/jongens die ècht een ritmegevoel hebben. Mijn Salsaleraar die eindelijk heeft afgeleerd om de leiding te nemen. Na zijn bemoeienissen ben ik voor de meeste danspartners die niet ‘dominant’ zijn een ramp om mee te dansen. Ik luister niet meer naar wat er gezegd wordt, maar wat mijn partner aangeeft. En als deze geen duidelijke signalen geeft, dan ga ik lekker verder waar ik mee bezig was (wel trouwens hilarisch om het gezicht van mijn partner dan te zien).
Ik heb echter niet gekozen voor een salsa-, disco of housenummer. Mijn meest bijzondere ervaring was nl. op een reünie in 1989. Dat was voor alle Nederlandse uitwisselingsstudenten en werd gehouden in Hotel Babylon in Den Haag. Op een gegeven moment werd ik door een jongen de dansvloer opgetrokken. Ik had op dat moment nog nooit met zijn tweeën hierop gedanst, ik had geen idee wat voor stappen er gezet moesten worden, maar ik liet me gewoon meeslepen. Driemaal wauw, want wat voelde dát gaaf. Geen idee wie die jongen was, maar hij heeft me echt vleugels gegeven die avond en ik had het gevoel dat we zo mee konden doen aan de wereldkampioenschappen. Op welke plaat dat was? Natuurlijk op Kaoma’s “Lambada”.
Liefs,
…
.
.
.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=i8mz9uOvFQA]