De verhuizing is op dit moment in volle gang. Helaas vindt het universum (Het Lot of wie het ook mag zijn; ik geloof gewoon in toeval) dat dat niet voldoende is op mijn al overvolle bordje.

Euhm, ik zit in de ziektewet. Door wat er de afgelopen jaren is gebeurd, is mijn emmer flink overgelopen en merk ik dat ik enorm instabiel ben geworden. Gek is het niet (hoewel ik het zeer teleurstellend van mezelf vind en tegelijkertijd dat niet zou hebben bij anderen), maar het is niet goed voor een werkgever, niet goed voor mij.

Sinds december heb ik bij het UWV een zeer ‘vriendelijke’ arts, mevrouw A. (in het vervolg “The Bitch” genoemd). Het gesprek dat ik toen had was lastig (ze is van Belgische komaf), maar ik heb duidelijk kunnen maken wat er aan de hand was. In januari had ik een telefoongesprek met haar. Totaal het tegenovergestelde. Ik, regelmatig een kort lontje hebbende, zat in de procedure voor een ander huis. Gestresst ben ik dat telefoongesprek met The Bitch aangegaan en het was dodelijk!

Ik moest haar een flink aantal keer duidelijk maken dat ik iets aan mijn veerkracht moet gaan doen, maar dat dat onder deze omstandigheden (vaste lasten > inkomsten) niet mogelijk was i.v.m. de eigen bijdrage/risico.  Ik heb The Bitch niet duidelijk kunnen maken wat dat nu is. Ze begreep er niets van, ik heb het 4 keer op 4 verschillende manieren uitgelegd, maar het dubbeldubbeltje viel niet en toen was mijn lontje op. Compleet overstuur (niet agressief reagerend of scheldend!) heb ik het haar nog eens geprobeerd uit te leggen hoe de huidige situatie in elkaar zat. Zij reageerde door, zeer professioneel, de verbinding te verbreken.

Afgelopen donderdag werd ik door het UWV gebeld (“fijn” dat ze ook goed hebben geluisterd naar mijn problemen met Post NL, want de uitnodiging was gewoon naar huis no. 1 gestuurd). Dat ik de volgende dag weer een telefonische afspraak met The Bitch had. *zucht* Ik heb de dame in kwestie vriendelijk verteld dat dat geen goed plan was. Ten eerste zat ik midden in een verhuizing en ten tweede was tijdens vorige gesprek gebleken dat The Bitch en ik niet compatible zijn aan de telefoon. Ik gaf haar aan dat een persoonlijke afspraak beter was, dat ik met liefde naar Breda wilde komen en dat dat veel betere communicatie op zou leveren.  Een telefoongesprek was echt niet verstandig! Zij zou het doorgeven.

En daar zat ik dus op te wachten: een uitnodiging voor een persoonlijke afspraak. Helaas bleek gisteren toen ik op het nieuwe adres kwam anders. Het was een berichtje dat ik per 20 maart weer in staat zou zijn om te werken, gedateerd 16 maart (vorige week vrijdag) en dat ik 2 weken heb om in beroep te gaan.

Zo’n bericht is onder normale omstandigheden al even slikken, maar voor mij nu…..  je kon mij gisteren opvegen. Ik heb niets meer uit mijn handen kunnen laten komen (fijn met nog 9 dagen voor verhuizing) en heb alleen maar zitten snikken en janken thuis. En vandaag is het niet veel anders. Terwijl ik tijd aan de verhuizing zou moeten besteden, ben ik nu bezig met telefoontjes naar instanties, formulieren invullen en een cv op Internet aan het zetten op die fantastische werk.nl-site. Volgens UWV zou ik daar een uurtje bezig mee zijn, maar 20 jaar werkervaring is misschien een uitzondering. Zeker als je ál je werkgevers moet invoeren.

En het ergste is. Ik moet door de procedure heen, dus de komende tijd geen inkomen. Het UWV mag nl. 4 weken weken over een ww-beoordeling doen en een reactie op mijn bezwaarschrift duurt zelfs minimaal 6 weken. Dat ik daardoor nóg meer in de problemen kom, dat boeit niemand.

Ondertussen weet ik niet meer waar ik het zoeken moet, probeer ik het uit handen te geven aan iemand die mij zou moeten helpen (maar waar ik na het ‘sleutel’-drama ook niet echt veel vertrouwen in heb) en doe ik mijn best om morgen weer in het nieuwe huis te staan om ervoor te zorgen dat ik nog een beetje redelijk over kan. Geen idee hoe, maar ik móet wel…

Update 17u00 Contact had mijn burgerservicenummer niet, dus kreeg geen informatie. Om 16u00 heeft ze eindelijk iemand gesproken, maar nog steeds geen informatie. Alleen het bericht dat ze voor maandagmiddag 16u00 wordt teruggebeld (iets waar ik bij het UWV ook niet echt veel vertrouwen in heb; al eerder ervaring mee). Donderdag 29 maart moet uiterlijk het bezwaarschrift op de mat van het UWV liggen, dus de druk wordt bij mij alleen maar groter. #geenfijnweekendvoordeboegdus #slapelozenachten

Liefs,

3 Replies to “En natuurlijk mag het niet gladjes verlopen”

  1. Och meis, wat een doffe ellende. Kan er ook nog wel bij. Shitterdeshit.
    Ik voel me nogal machteloos. En ik heb helaas ook mijn ervaringen met allerlei logge instanties. Om te janken. Heel hard te janken.

    1. Ik ben bang dat mijn energieleverancier, verhuurder en zorgverzekeraar daar geen genoegen meenemen ;-), maar je hebt wel gelijk hoor: vrienden zijn heel belangrijk. Hopelijk komt de rest binnenkort ook in orde.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *