Pffff, mijn dm-lijn (persoonlijke berichtjes die niet in het openbaar verschijnen voor @zijdienietopTwitterzitten) stroomde gisteren over! Het was meteen bij mij duidelijk wie er het vorige weblog via een smartphone lazen, want die konden de tekst (die gewoon wit is en zichtbaar wordt door te selecteren) niet lezen, dus zij zitten al sinds 6 uur vanochtend met spanning te wachten op dit deel.

***

Tja, en dan zit je opgescheept met zo’n pretpakket bestaande uit 9 grote dozen met video’s, dvd’s, dildo’s, vibrators, glijmiddel, boekjes en wat nog niet meer (om nog meer leuke zoektermresultaten via google te krijgen ;-)). Nou ja, het was er natuurlijk niet meteen dezelfde dag bij mij, daarover moesten afspraken gemaakt worden.

Het was mijn bedoeling om voor zoveel mogelijk mensen te verzwijgen dat ik een pornopakket had gewonnen en de nadruk te leggen op de zonnebank. Gelukkig was ik maar éénmaal op de radio geweest en het was een zender waar velen uit mijn omgeving niet naar luisterde (dacht ik tenminste). Ik was me er terdege van bewust dat het veel hilariteit op zou leveren (wat gisteren weer duidelijk is geworden na plaatsen van het vorige weblog).

De volgende dag werd ik weer door Niels gebeld. Naast afspreken wanneer het spul met een vrachtwagen afgeleverd  moest worden, had men gesproken met iemand van de grootste krant van Nederland, die het verhaal graag wilde plaatsen. Aangezien ik met de spelregels akkoord was gegaan, toch wel heel erg graag de zonnebank wilde hebben en ik nog geen volmaakte pitbull-bij was, durfde ik geen nee te zeggen. En ach, een klein stukje in de krant….

En bij aflevering van het pakket (met een GROTE vrachtwagen) bleek dus naast een verslaggever opeens ook een fotograaf te staan, want wat is er nu leuker dan een prijswinnaar van zoiets fouts met grote foto erbij? Daar kan geen enkele ramp tegenop en het zorgt ervoor dat de mensen de dag vrolijk beginnen (waar heb ik dat eerder gehoord – oh ja @Ragnaja ;-)) En dan die vrágen!

“Wat ga je ermee doen?” (weet ik veel en als ik het zou gebruiken, hoeft dát niet in de krant!)

“Ben je er blij mee?” (nee natuurlijk niet, ik moet doen alsof en trouwens ik heb de inhoud nog niet eens gezien!)

Ondertussen werden er flink wat foto’s gemaakt van mij maar natuurlijk wèl met die kuub prominent zichtbaar in beeld. Of ik er nog niet even wat uit wilde halen om het te benadrukken? (nee, dát heb ik echt geweigerd!) Dit was al vele malen erger dan ik me had voor kunnen stellen. Ik ben al niet dol op foto’s, ik ben nog minder dol op foto’s van mij in de krant (tenminste, foto’s waar ik op sta) en dan zeker geen landelijke krant (plaatselijke sufferdje zou een ander verhaal zijn). Helaas hadden (of hebben) mijn ouders een abonnement op deze krant.  *zucht*

Mijn ouders waren nog wel niet stokoud toendertijd ( 😉 ) en konden best tegen een geintje; ik vond het toch verstandig om het even te melden. Ik wilde ze geen hartverzakking bezorgen en het zou natuurlijk ook lullig (ha ha, toepasselijke woordkeuze!) als ze onverwacht door anderen aangesproken zouden worden door de hoofdprijs die ik had gewonnen (“Ja, ze heeft een zonnebank gewonnen!” en dan te horen krijgen “Nee, jullie dochter doet tegenwoordig in porno-artikelen”). Vooral omdat ze ook nog eens een eigen bedrijf hebben en ik daar vroeger in de regio behoorlijk bekend was als ‘de dochter van’….

Heel eerlijk gezegd heb ik geen flauw idee meer hoe ze hebben gereageerd, maar het zal vast iets zijn van ‘Neeeeeeeeh, há! En dan een schaterlach en dan weer een ‘oh wat erg. Wat moet je ermee’ (alsof ik dat zélf wist!). Goed, misschien kunnen zij het hieronder aanvullen, maar ik had ze geïnformeerd en ik kon alleen maar afwachten.

De volgende dag
Twee verontwaardigde ouders aan de telefoon. dat ze heel de krant van binnen en naar buiten hadden doorgespit, maar dat ze het artikel (en de foto) niet hadden kunnen vinden. Ik was bijna blij, dacht dat er plots geen ruimte was, maar helaas…..het bleek alleen in de Rotterdam-editie te zijn geplaatst…. (en daar wonen zij niet). Daardoor had ik het wel helemaal voor niets aan hen verteld!

Onderwijl totaal vergetend dat ik op een andere plek wel eens meer dan mij lief was, wèl in de belangstelling zou komen te staan. Ik werkte nl. op een hogeschool en dat is wel de juiste doelgroep (en dan ook nog eens de ‘juiste’ opleiding: Communicatie!).

De opleiding waar ik werkte was via de tam-tam en krant ondertussen in zijn geheel op de hoogte gesteld en iedereen vroeg ernaar. De opmerkingen over pornokoningin, megaverzamelaar vlogen door de gangen. Wekenlang heeft het incident mij achtervolgd en op de servicedesk waren ze nog zo vriendelijk geweest om het artikel op het prikbord te hangen (dit mocht natuurlijk niet vergeten worden ;-)). Iedereen wilde weten wat ik ermee ging doen (wist ik nog steeds niet) en natuurlijk ook wat erin zat.

En heel eerlijk gezegd was dat een beetje teleurstellend. Ik zag het helemaal voor me dat de gags, zweepjes en superdildo’s me om de oren zou vliegen, maar het was ‘redelijk’ braaf. Het leek er een beetje op alsof de sponsor (Christine LeDuc als ik het me goed kan herinneren) alle restantjes had weggegeven. Video’s zonder cover (toen al bijna uit het Stenen Tijdperk), -tig dvd’s, boekjes van jaren oud en totáál niet boeiend! Natuurlijk zaten er ook wel wat speeltjes, maar hoeveel heb je er daar van nodig? Maar… het heeft ook mij heel veel lol op geleverd en niet eens op de manier zoals jullie denken. Dat is echter deel 3. Dan is de vraag van die grote landelijke klant ook eindelijk beantwoord!

Liefs,

4 Replies to “Pretpakket”

    1. Nah, dan krijg ik nog meer aanzoeken (en ik kan ze nu al nauwelijks aan). Heb mijn handen al vol aan de thuiswerkers. 😉

    1. Nou, het is niet dat ik een echte winkel kon beginnen, maar zo’n 9 verhuisdozen? Mijn toenmalige logeerkamer stond aardig vol. 🙂

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *