Gisteren was het alweer 10 jaar geleden…..Zoals sommigen bij 9/11, de dood van John F Kennedy of de ramp in Enschede nog weten waar ze op dat moment waren, weet ik nog precies waar ik was toen ik te horen kreeg dat mijn jeugdidool dood was.
Op 22 november 1997 lag ik ’s ochtends in bed en werd gebeld door een vriend van mijn toenmalige vriend en mij dat Michael Hutchence zichzelf had opgehangen. Mijn eerste reactie was, begrijpelijk, ongeloof. De tweede trouwens ook.
In 1987 leerde ik InXs kennen. D., een goede vriend van mij, had alle platen en deze werden sufgedraaid op mijn slaapkamer of op die van hem. Niet lang daarna begon ik alles te sparen en toen Inxs naar Nederland kwam, moest ik natuurlijk bij het concert zijn.
Dit was een heel bijzondere ervaring. Michael is was een podiumbeest. Hij bespeelde het publiek en leek te genieten van de aandacht (vooral die van mooie vrouwen). 3 dagen later ging ik naar Torhout-Werchter, want daar zouden ze weer optreden. In totaal heb ik -geloof ik- zo’n 8 concerten van hen bezocht. Het leukste was denk ik toch een heel kleinschalig concert op het strand van Scheveningen. Bloedmooi weer, in het water hangend met een roseetje en lekker kwijlen.
Nu ben ik alweer wat ouder en wijzer. Mijn tienercrush voor Michael is allang voorbij (vooral tegen het einde toen hij toch al wat ouder begon te worden), maar laat ik op deze dag toch nog even een Inxs-ceedeetje uit de kast trekken om de goede oude tijd te herleven. Michael is dood, maar de mooie herinneringen zijn levenslang.