Niet alles is wat het lijkt. Soms zijn zaken minder mooi dan ze lijken. Dat merk ik vooral op dit moment. Met veel liefde, plezier en hart en ziel heb ik ergens veel energie in gestoken. Dan spat het sprookje als een bubbel uit elkaar en blijkt de realiteit grauwer te zijn dan je verwachtte. Mensen waarvan je verwachtte dat men open en eerlijk te werk zouden gaan, blijken het minder goed met je voor te hebben en andere prioriteiten te hebben. Zakelijk gezien geef ik ze hierin volkomen gelijk, maar is het noodzakelijk om alleen het eigenbelang te zien en niet iemand daarna fatsoenlijk in de ogen kunnen kijken.
Dan liever sprookjes waar je in kan verdwijnen. Zo ben ik bijvoorbeeld nog steeds nieuwsgierig in welke Efteling Tim Burton woont. Hij is de regisseur van bijv. de nieuwe versie van Charlie and the Chocolatefactory, Edward Scissorhands en Beetlejuice. Hij is volgens mij een dromer in een sprookjeswereld en leeft daar werkelijk. Je moet wel van zijn films houden. Ben je een nuchtere boerenzoon of -meid, dan zal je deze films niet uit kunnen zitten. Het is ’to love or to hate’. Geen tussenweg in te vinden, maar ik hang lekker op de bank en droom weg. Mijn favoriet van hem is Big Fish.
Ja, bij sommige van jullie zal er vast een belletje gaan rinkelen, want hij was onlangs op televisie en ik heb jullie niet op tijd gewaarschuwd. Stom, stom, stom, ik heb die dag niet in de televisiegids gekeken…. *bloos* Maar goed, mocht je hem niet gezien hebben, dan ga dan meteen naar de videotheek om hem te huren (of downloaden, dan kan je hem meteen vaker zien).
Edward Bloom is op het eind van zijn leven. De laatste jaren heeft hij geen contact gehad met zijn 30-jarige zoon Will. Will heeft een aantal jaar daarvoor het contact verbroken omdat hij het gevoel heeft gekregen dat hij zijn vader niet kent. Zijn vader vertelde aan zijn bed de meest spannende verhalen over zijn leven, een genot voor een klein jongetje, maar terwijl Will opgroeide, bleef hij dezelfde verhalen vertellen. Schijnbaar irreële (?) verhalen over reuzen, de dood letterlijk in een oude vrouw haar ogen zien en een groot circusavontuur waarbij hij als levene kanonskogel heeft gewerkt, leeuwentemmer is geweest en de stijle wand waar hij in het midden stond tussen brommende motoren. Allemaal om zijn grote liefde terug te vinden die hij maar één keer heeft gezien. Edward vertelt de verhalen aan zijn schoondochter en met flashbacks worden deze verhalen kleur gegeven. Letterlijk. Een bont spektakel met bizarre ontwikkelingen komt voorbij met een tranentrekkend einde.
Een heerlijke film op uit de boze, te realistische, buitenwereld te stappen en mee te dromen met de dromen van Burton en je eigen zorgen even te vergeten.
Kom je even een fijne zondag wensen,
liefs Astrid
troost je, ik zit hier met een zelfde probleem. iemand waarvan mijn man dacht dat die te vertrouwen was, bleek opeens 2 gezichten te hebben. was een complete shock. maar ik ben ervan overtuigd dat ook deze mensen zichzelf een keertje goed tegenkomen. what goes around, come’s around.
en ik hou ook van de film’s van tim burton. zijn idd ook echte wegdroomfilm’s. fijne avond nog.
Tja, het komt inderdaad wel vaker voor. Ik hoop ook altijd maar dat men zichzelf nog een keer tegenkomt en dan driedubbel zo hard. Gelukkig zijn er films van Tim Burton. 🙂
Soms denk je je kinderen bij te kunnen houden..
Helaas groeien je kinderen sneller dan je zou wensen..
Al lees ik ze geen verhaaltjes meer voor… 😉
Ik geloof je meteen RideR en zie het ook bij de kinderen van mijn vriendinnen. Dit verhaal is deels een waarschuwing voor ouders die dat wel blijven doen. 😉