Mijn gedachtes zijn de afgelopen dagen soep. Een verwarde brij alles maar om één ding draaiend. Het lukt me nauwelijks om iets op papier te zetten, ik kan maar over één ding nadenken en daarover kan ik helaas op mijn weblog niets kwijt. Vandaag had ik een gesprek waar ik vreselijk tegenop zag. Voor één uurtje moest ik naar Rotterdam toe en ik wist dat het geen leuk gesprek met een leuke uitkomst zou worden.
Anyway, daar wilde ik het dus niet over hebben, maar ik heb nog niet zolang geleden geleerd dat je het minder leuke altijd moet combineren met leuke dingen. Op het moment dat ik dat besefte, heb ik meteen een abonnement op de dierentuin in Rotterdam genomen. Een uurtje daar door de tuin banjeren en ik kan even alles vergeten.
Voor veel Rotterdammers is Blijdorp meer dan een dierentuin. Voor senioren (ik geloof dat je oude mensen tegenwoordig zo politiek correct moet noemen) die daar behalve aapjes, ook mensen kijken. Er zijn inwoners van Rotterdam zonder tuin die het als achtertuin gebruiken, ouders die met hun kinderen een dagje weggaan, mensen met camera’s met de meest mooie lenzen (kwijl, kwijl) en dan ook mensen zoals ik die even uit de echte wereld weg willen.
Hoewel ik tegenwoordig in Noord-Brabant woon en even een uurtje apies kijken er dan niet bij is (bijna de enige reden dat ik het erg vind om uit Rotterdam weg te zijn), ben ik nog steeds erg ingenomen met mijn abo. Er is bijna geen mooiere omgeving om foto’s te nemen en zeg nu zelf, wat is 60 euro per jaar?
Vandaag dus ook in de tuin van Ravesteijn (de architect van het ‘oude’ Blijdorp). Hoewel Blijdorp leuker is met mooi weer, kan je er in de winter ook hele leuke dingen zien (en er is ook minder gevaar voor je enkels vanwege kinderwagentjes) De vorige 2 zomers heb ik er echt bijna iedere dag rondgelopen. Hoe gek het ook klinkt, ik had het idee dat de otters (tegenover het leeuwenverblijf) blij waren me te zien. De ene otter die er zat (de ander was ontsnapt uit zijn verblijf en is opgevreten door één van de amoerpanters) heeft er ondertussen een vriendje bij en liet deze met trots aan mij zien. Er werd naar de ander geschreeuwd zodra ik mijn hoofd over het verblijf hing, hij ging op zijn achterpoten staan en daar hobbelde de ander naar het kijkplekje. Ronddraaiend en zwemmend om zichzelf aan mij te tonen.
Er zijn ook al verschillende dieren die de lente in hun bol hebben en de laatste maanden zijn er veel kleintjes geboren. Twee schattige leeuwtjes (klein kan je ze al niet meer noemen: formaat golden retreiver, maar vast iets gevaarlijker), een mini-nijlpaardje, een girafje, mini-kakkerlakken (jakkes! Wat zijn dát toch smerige beesten) en…. frummeltjes van gorilla’s.
Echt, te leluk voor woorden en toch smelt je bijna! Mensenbaby’s zijn al niet mooi om te zien, maar deze….. ze verslaan echt alles! Als ik ooit zo’n kind zou krijgen (wat ik al op voorhand niet wil, maar veronderstel dat ik de uitverkorene ben), dan zou ik hem meteen terugproppen.
Glas werkt helaas niet altijd mee met het maken van leuke foto’s, toch heeft het vandaag één ahhhh-foto opgeleverd en wat is nu een betere plek dan hem hier plaatsen.
Ach, lelijk, wat is lelijk. Pasgeboren mensenbabies zijn doorgaans ook te eng om aan te pakken. Een gerimpeld vel, varkensachtige ogen met spierwitte Boris-Becker-wimpers in een hoofd dat vier maten te groot is voor het miniscule lijfje dat het moet torsen, het ongecoordineerde gewapper van armpjes en beentjes, de tandeloze mond, de lucht van zure melk die door velen -hoe ongelooflijk ook- als ‘lekker’ wordt geduid. Alleen van deze aap mag men het liefkozend zeggen, maar o wee als je de kersverse ouders van zo’n homo sapiens to be de waarheid zegt. Bij deze dan vast: ouders van nu en later: uw kinderen zijn echt spuuglelijk. Hopelijk trekt het later nog op iets, maar vooralsnog bent u hoogstwaarschijnlijk de enigen die -misleid door uw hormonen, met dank aan moeder natuur- dat kleine gedrocht als prachtig ervaart. Echt, had u een leuke puppy of kitten in huis gehaald, dan was ik oprecht enthousiast geweest over de nieuwe aanwinst.
En Madame Douce Comme Miel, ik leef met u mee. Bijkans had ik hoogstpersoonlijk de knuppels aan de overzijde van de tafel even hardhandig geleerd wat fatsoen is, maar we hebben ons in kunnen houden. Zij het met moeite. Hoe zulke figuren ’s nachts rustig slapen, ik kan me er niets bij indenken.
May the force be with you!
Hoi hoi,
En dan te bedenken dat ik op een half uurtje van Blijdorp woon en er niet heen kan omdat het fusiek niet mogelijk is. Neem dus vooral mooie foto’s en laat mij meegenieten.
Ik geniet van mijn eigen dierentuin.
Een heel fijn weekend,
Liefs Astrid
dank u, uw prachtige foto doet mij terugdenken aan mijn kindertijd…
Nou Astrid, je wordt op je wenken bediend. Ik ben net aan een weblog bezig met een behoorlijke hoeveelheid foto’s dus je kan je hart ophalen. 🙂
Alex, deze gorilla-baby komt toch nog iets zuidelijker dan uw geboorteplaats. Kan me meer iets voorstellen bij een pup van een Duitse Staander.
De Duitse Staande Korthaar is een adelijke verschijning, die snelheid (Note SLH: ok, daar is toch iets mis, maar er zit er vast ééntje tussen die een eigenschap of twee mist), kracht en uithoudingsvermogen uitstraalt, heeft uitstekende jachtkwaliteiten en beschikt over een grote veelzijdigheid. Het is een intelligente hond met een behoorlijk inschattingsvermogen. Ook is het een hond met een sterk karakter en ontplooit vrij veel initiatief, maar kan uitstekend voldoen als gezelschapshond, mits men rekening houdt met zijn karakter en zijn behoefte aan beweging en energie (note SLH: zoals ik al zei, één of twee 😉 ) .
ooit al gehoord van een Brusselse Ligger ?
Dat is een Duitse Staander afkomstig uit Brussel en is wat trager en heeft wat minder behoefte aan beweging en energie?
begint er op te lijken … nu nog dat van die kracht,uitstraling en inschattingsvermogen wat bijwerken …
zoek ven op google naar een afbeelding van een volwassen basset hound, dan krijg je een beter inzicht.
Blijdorp geeft dieren in elk geval de ruimte! De fijnste dierentuin van het land 🙂 En een mooi plaatjes dus>
Inderdaad, aaaaaaaaaaahhhhhhhhhhh