Wij hebben Geert (Wilders), onze zuiderburen hebben het genoegen te mogen genieten van het gezelschap en de “indrukwekkende” woorden van Abou Jahjah (AEL). Misschien kun je je het nog herinneren. Tijdens de laatste oorlog tussen Libanon en Israël (juli / augustus 2006) besloot Dyab (voor intimi van Abou) naar Libanon te gaan om daar aan de zijde van Hezbollah te strijden tegen de Israëliërs. Iedere Belgische en Nederlandse krant maakte melding van zijn heldhaftige gedrag of vond meteen dat hij persona non grata moest worden verklaard, omdat hij als huurling in een vreemd leger actief zou zijn. Op de website van AEL (Arabisch Europese Liga) heeft hij nog een aangrijpende afscheidsbrief geplaatst.
Eén alinea die duidelijk aangeeft hoe dapper Dyab is:
I lived my life for this Nation, and not a hair in me will hesitate in laying it down for this Nation too. The fight for Arab Unity, Liberation, Freedom and Socialism is the essence of Justice in the Homeland and beyond. Some people call it a fight for god, some people call it a fight for mankind, in essence it is one and the same fight for freedom and justice.
Hij eindigt met de woorden: From within the darkness and the orgy of blood, a sword will shine, and the brave will murmur: “What a beautiful day to die” .
Bij zijn terugkeer heeft Abou tot op heden geen commentaar willen geven wat hij er heeft meegemaakt. Gelukkig is de woordvoerder van Hezbollah, Ibrahim Zaraket, wat loslippiger. Men heeft totaal geen informatie over Jahjah en weet ook te vertellen mensen die mee hebben willen vechten een uitvoerige militaire training achter de rug moeten hebben gehad. Anders is men alleen maar een gevaar voor zichzelf en voor anderen.
Wat heeft hij dan wel gedaan? Hij heeft bij mama en papa in één van de rijkste buurten van Sidon (43 kilometer ten zuiden van Beiroet, en net ten noorden van Tyrus) gezeten. Zijn vader stelt zelfs dat Dyab een man is van woorden en niet van wapens. Tja, dat hadden we ook wel af kunnen leiden uit zijn afscheidsrede. Verbaal schieten is geen probleem, maar Abou moet er niet aan denken om zelf letterlijk neergeschoten te worden.
Nu begrijpen we wel waarom hij zijn mond dicht houdt. Ga je stoer naar je vaderland om daar te strijden voor vrijheid, blijk je bij paps en mams lekker aan het theeleuten te zijn geweest.
Abou een held? Jazeker, een held op sokken!
op geitewollen sokken, handgebreid door zijn moeke…
tja, dat is het resultaat van veel geblaat en weinig wol.
dan heb je niet genoeg wol voor een trui … en dan maar klagen dat het allemaal niet eerlijk is …
from within the cosiness and orgy of food, a fork will shine and the brave will murmur: yammie!
(en zo zijn we terug aanbeland bij je recept voor kip …)
er MOET een verband zijn tussen kippen en politieke overtuiging.
die link blijft maar terug komen en vermits toeval niet bestaat …