Gisteren met mijn nieuwe collega’s bedacht ik me dat ik in mijn werkende bestaan toch wel ontzettend veel soorten bedrijven had gezien. Er staat een sjieke verzekeringsmaatschappij op mijn cv, maar ik heb ook ooit een paar maandjes (via een uitzuigbureau) bij een schoonmaakbedrijf gewerkt en ook bij een rvs-bedrijf (roestvast staal, dus niet roestvrij, want dat bestaat niet!). Bij het schoonmaakbedrijf heb ik samen met 2 andere meiden tijdelijk de financiële administratie en urenverantwoording van alle schoonmakers gedaan.
Vanochtend stond er in de krant dat een bouwbedrijf wel eens opdrachtnemers mee nam naar een hoerentent. Tot 2002 ging men op kosten van de bouwboeren uit eten en werden sexuele uitspattingen betaald. En dat wordt dan breed uitgemeten in één van landelijks grootste dagbladen.
Bij het schoonmaakbedrijf waren we, naast uitbetalen van de uren aan de schoonmakers, ook verantwoordelijk voor de inkomende en uitgaande facturen, hoewel er één bedrijf was waarvoor we nooit rekeningen zagen, maar waarvoor we in de overzichten wel de kosten terugzagen: Yab Yum! De omschrijving was altijd iets van ‘de naam van het bedrijf dat mee werd genomen’ (meestal bezoeken als er weer een contract verlengd moest worden) en dan ‘etentje’ en de datum. De kosten moeten altijd op een grootboekrekening worden gezet en deze kosten werden geplaatst onder de naam ‘representatiekosten’. Ja, ja!
Dit was rond 1995 of zo. Schijnbaar was het iets waar men gewoon mee weg kwam en waarom zou het dan niet gebeuren bij andere bedrijven?
Blijkbaar werkt het, want de opdrachten stroomden binnen (en meestal ook zonder concessies te hoeven doen aan de hoogte van de offerte). Ik zal echt niet de enige zijn in Nederland die deze praktijken heeft
meegemaakt. Waarom deze ophef nu? Je hoeft echt niet in Zuid-Europa te zijn om dit mee te kunnen maken. Wereldwijd lopen mannen hun lul achterna, dus waarom zou men hier een avondje Yab Yum afslaan.
Het verbaast me dat de Belastingdienst en overheid dit niet eerder hebben geweten. Vooral niet omdat ik weet dat overheidsdiensten regelmatig van dit soort geschenken kregen. Heeft ons christelijk kabinet besloten dat de maat vol is, aangezien God dit verboden heeft? Of zouden meneer Hirsch Ballin of meneer Rouvoet jaloers zijn dat zij deze aanbieding nooit gehad hebben? Ik verwacht wel dat er voor Yab Yum
zware tijden zullen aanbreken en adviseer ze hierbij om er een kapsalon bij te openen om de verliezen op te vangen. Shanghai heeft deze twee al gecombineerd en het werkt prima samen.
sommige bedrijven lijken zelf verdacht veel op een bordeel, niets is er wat het op het eerste zicht lijkt te zijn.
het romaanse woord voor een hoer is une putain in het frans of una putana in het iatliaanse, hetgeen op zijn beurt dan weer afkomstig is van het latijnse werkwoord putare, dat vrij vertaald betekent ‘doen geloven’ of ‘houden voor’.
wanneer je dus bij een werkgever terecht komt die je doet geloven dat je belangrijk bent maar je in werkelijheid voor een uitpersbare citroen aanziet, zit je wel degelijk in een bordeel.
de wxerkgever die zijn personeel dus een uitstap naar een bordeel betaalt, is misschien wel eerlijker dan de meeste andere.
Pater Damiaan op Molokai was de eerste die, de visu, vaststelde dat de mannen inderdaad hun lul achterna liepen, en sindsdien is het niet meer veranderd.
goh jij bent de eerste die ik hoor zeggen dat roestvast niet bestaat en dan ben je ook nog een vrouw!!!!!! wel grappig. en ja het is ook zo. maar goed dat met die hoerententen wordt ik toch meer gedaan dan wat wij weten en willen weten hoor. en dan zijn er nog zoveel meer manieren om mensen om te kopen. wel jammer.
groetjes en nog een hele fijne maandag en nog gefeliciteerd met je paard.
@Alex
goh, zo had ik er nog niet over nagedacht. Je hebt mijn mening flink bijgesteld. 🙂
@ Bingelke
Tja, soms leer je nog eens wat. Ik ben een aantal keer flink op mijn vingers getikt doordat ik het fout zei en de uitleg was logisch. Staal roest altijd op een gegeven moment,alleen de ene iets sneller dan de andere soort.