Vandaag weer iets bizars gelezen. Nu weet ik wel dat kranten erg goed zijn in het overdrijven (vooral als ze het weer uit tweede hand horen), maar de grote lijnen zullen vast wel kloppen.
Een buschauffeur van Connexxion in Almere heeft een driejarig meisje de bus uit gezet omdat ze te hard aan het schreeuwen was in zijn voertuig.
Wat er nog meer in staat, is drama, dus dat halen we er niet bij. Maar wat moet een chauffeur bezielen dat hij een klein meisje de bus uitzet? Waren er geen grote knullen die hij aan kon pakken of had hij zijn dagelijkse dosis nog niet gehad? Ja, een kind kan heel vervelend zijn, krijsen en niet te stoppen zijn en ook ik vind dat wel eens te veel worden. Alleen is er geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om een kind daarvoor de zaak, mijn huis, de bus of wat dan ook uit te zetten.
De bestuurders van het OV klagen regelmatig dat ze zo slecht behandeld worden door reizigers. Ja, dat zal vast wel en het zal ook niet altijd even veilig zijn. Beseffen ze alleen niet dat ze soms eerst de aangever (of één van hun collega’s?) zijn?
Naar aanleiding van dit verhaal, schoot me meteen iets te binnen. De dag dat Sjoerd met spoed opgenomen was tijdens zijn controle, ben ik met de bus naar Utrecht gegaan om daar een aantal dingen voor hem te halen. De opname was compleet onverwacht en hij had niets bij zich. Een pyjama, tandenborstel etc zou wel prettig zijn.
Aangezien het makkelijker was om met de bus naar het centrum te gaan, stapte ik bij het UMC op de bus van Connexxion met een strippenkaart in mijn hand (die had ik toendertijd standaard bij me). Ik had geen flauw idee hoeveel strippen het waren en ik gaf automatisch -zoals dat in Rotterdam vaak gaat- de strippenkaart aan de chauffeur met de opmerking dat ik naar het centrum toe moest. Wat er toen gebeurde, hij schoot uit zijn slof. Dat er een automaat hing waar ik kon stempelen en dat ik dat maar moest doen.
Ik was overdonderd, vroeg aan een medepassagier hoeveel strippen het was naar het centrum en ging zitten. En toch, het zat me niet lekker, dus ik ben weer naar voren gelopen en heb hem gevraagd waarom hij zo reageerde. “Nou”, zei hij, “Je bent hier gekomen, dus kan je het terug ook wel zelf oplossen”. Ik gaf aan dat ik helemaal niet met het ov was gekomen, maar met de auto. Hij begreep er helemaal niets van en vond me maar bijzonder lastig. Ook toen ik aangaf dat mijn vriend onverwacht opgenomen was, had hij geen begrip en vond dat ik het maar zelf uit moest zoeken.
Afgelopen week was ik weer in Utrecht en werd er weer aan herinnerd. Zeker niet prettig na wat er daarna nog gebeurd is.
Het was overigens niet de eerste keer dat me zoiets is overkomen. In Rotterdam was ik op een gegeven moment bij een vriendin die in het centrum woonde. Om safe te zijn, nam ik altijd de op één na laatste tram naar huis. Helaas, ik wachtte, maar de tram kwam niet. Ik had een vermoeden, maar heb voor de zekerheid de bestuurder van de tram aan de andere kant tegengehouden en gevraagd of er iets was. En inderdaad, de laatste twee trams waren uitgevallen. Ik heb hem toen gevraagd hoe ik dan thuis moest komen. Zijn antwoord: dat interesseert mij niet, neem de metro maar. Nu moest ik dan het laatste stukje door een straat lopen waar veel junkies zaten en ik deed dat liever niet en vertelde hem dat ook. Volgens hem had ik daar dan maar niet moeten gaan wonen.
Kortom, twee verhalen waarbij de ov-medewerkers nu niet echt dienstverlenend bezig waren. Je weet dat ik af en toe best uit mijn slof kan schieten, maar in deze twee gevallen heb ik dat echt niet gedaan.
Lieve chauffeurs, begrijp dat jullie niet altijd even vriendelijk of zelf agressief worden aangesproken (en soms meer). Er zijn echter veel passagiers die het goed menen, die wel vriendelijk willen zijn, maar die door jou of door één van jouw collega’s niet echt prettig behandeld worden. Een goed begin, begint bij jezelf en scheer dus niet iedereen over één kam, dan proberen wij dat ook niet te doen. En dat meisje, een glimlach en een grapje kan wonderen doen, misschien had dat in dit geval iets minder ophef veroorzaakt.
Liefs,
Afgelopen zomer zo’n gezelligerd meegemaakt. Lopend vanaf de metro (R’dam) naar het werk, de stoep is behoorlijk vol en ik loop dus precies op het randje. Buschauffeur moet een bocht maken en als hij hem goed maakt geen probleem maar als hij net als deze, die wat erg ruim neemt, dan komen zijn wielen niet, maar zijn bus zelf wel over de stoep heen gezwaaid. En daar loop ik. Meneer rijdt me net niet aan en meent dan ook nog zijn raampje open te moeten doen en me te verwensen. Ik wens hem een goede dag en vraag of hij niet gewoon heel even in kan houden zodat het voor iedereen veilig is. DOM! Want meneer is duidelijk niet gediend van repliek. Hij vertelt mij dat ik de klere kan krijgen (echt, die heb ik al aan) en dat hij heus in zijn recht staat en ik gewoon opzij moet en hij anders me wel een rechtzaak aan mijn broek zal hangen (zie je hij had ook wel gezien dat ik kleren droeg).
Ik was te verbouwereerd om nog echt wat terug te zeggen. Nou ja, op een: “je doet maar en fijne dag verder” na dan.
Ik snap dat soort luitjes niet, zo moeilijk is normaal communiceren toch niet. Offuh, geldt die PMS soms ook af en toe voor mannen??
Nou, Nicky en Cat, dat zijn me nogal verhalen zeg. Doe ik als duit in het zakje dat ik me zo gauw helemaal geen vervelend OV-verhaal kan herinneren maar wel een aantal gezelligerds.
Ik wijt het aan te weinig liefde.
“There’s nothing you can do that can’t be done.
Nothing you can sing that can’t be sung…..
All you need is love”
Lennon/McCartney