Ontslag kost overheid en onderwijs het meest

DEN HAAG – Overheids- en onderwijsinstellingen zijn vorig jaar het meeste kwijt geweest aan ontslagzaken. Dat blijkt uit een onderzoek van het Hugo Sinzheimer Instituut dat minister Piet Hein Donner van Sociale Zaken donderdag naar de Tweede Kamer heeft gestuurd. Eerder deze week werd al bekend dat het aantal ontslagzaken vorig jaar met ruim een kwart is gedaald. De totale kosten voor werkgevers om van personeel af te komen bedroegen in 2006 naar schatting 3,5 tot 4 miljard euro.

In de berekeningen, waarbij de grootste uitschieters naar boven en naar beneden zijn weggelaten, was een werkgever gemiddeld 17.000 euro per ontslag kwijt. De overheid en het onderwijs gaven daarentegen gemiddeld 33.400 euro per ontslag uit.

In de kosten zijn meegenomen: de ontslagvergoeding voor de betrokken werknemer, het doorbetalen van het salaris terwijl er niet meer wordt gewerkt en de administratieve of juridische kosten. Overheids- en onderwijsinstellingen waren veruit het meeste geld kwijt aan de vergoeding (16.700 euro tegen 6000 euro gemiddeld) en het doorbetalen van loon (13.300 euro tegen 6800 euro gemiddeld).

Om een arbeidscontract te ontbinden, kan de werkgever een vergunning aanvragen bij het Centrum voor Werk en Inkomen (CWI) of naar de rechter stappen. Circa de helft van de ontslagen verloopt via het CWI en in ongeveer de helft van de gevallen hoeven werkgevers volgens het voormalige Arbeidsbureau ook geen vergoeding te betalen aan de werknemer. Bij de rechter ontving circa een op de tien geen gouden handdruk.

Werkgevers zijn ook vaak goedkoper uit bij een ontslag via het CWI. Zo bleek de gemiddelde vergoeding die een werknemer meekrijgt van de rechter in maandsalarissen wel drie keer zo hoog als bij individueel ontslag via het CWI.

Verder wordt het ontslag sprongen duurder zodra het inkomen van de werknemer toeneemt. Iemand met een maandelijks inkomen tot 2700 euro kreeg gemiddeld twee maandsalarissen mee, tussen de 2700 en 3600 euro drie maandlonen en een persoon boven de 3600 euro zat gemiddeld op 5,4 maandsalarissen. Ook wordt de vergoeding hoger naarmate mensen langer in dienst zijn.

5 Replies to “Tja, dat krijg je ervan”

  1. Dat laatste vind ik overigens niet vreemd: om een baan te vinden met hetzelfde salaris ben je wellicht langer bezig als je al veel verdient, dan wanneer je minder verdient. Denk ik.

  2. jeetje en wie mogen dat dan weer allemaal betalen? het ligt er ook geheel aan om welke reden ze worden ontslagen vind ik. mensen die niet goed functioneren en daarom hun ontslag krijgen die moeten niets meekrijgen vind ik. maar ja wie ben ik he.
    groetjes jolanda

  3. Aangezien ik zelf iemand ken die dit overkomen is, die bedragen klinken leuk, maar stellen geen bal voor. Als het via de kantonrechter gaat, krijg je geen opzegtermijn, maar de CWI houdt daar wel rekening mee. Betekent voor onderwijs drie maanden (dat is nl. de opzegtermijn) geen uitkering. Dat gaat dus al af van je ‘vergoeding’ + je krijgt 70% van het laatst verdiende loon aangevuld door de werkgever (eigen risicodrager) tot 80%. Dus als de gemiddelde vergoeding 5,4 maandsalarissen is, betekent dat er nog ‘schoon’ 2,4 maandsalarissen overblijven. Het lijkt veel, maar dat is het dus niet. 10 maanden om een vaste baan te vinden. En dat is dus bij het gemiddelde. Daaronder is het dus veel minder of niets.

    @Switch
    Hmmm, weet het niet hoor Switch. Het is allemaal specialistisch werk en ik denk dat hoe hoger je in de organisatie je zit, het juist algemener wordt en je daardoor sneller ‘aan de bak’ komt.

    @Jolanda
    Heel eerlijk….? Iemand die ontslagen wordt vanwege niet goed functioneren krijgt niet veel mee (als dat tenminste te bewijzen valt). Heeft men geen goede documentatie, dan is het eigen schuld. Eerst drie jaarcontracten, daarna vast dienstverband. In die tijd moet je toch wel kunnen beoordelen of iemand geschikt is?

  4. ik kan jullie even niet meer volgen …
    krijg ik daarvoor ontslag ?
    en wat brengt mij dat dan op ?

    in België liggen de zaken wel wat anders blijkbaar.

    indien mijn werkgever mij zou ontslaan, behalve dan voor ‘zware fout’, dan kost hem dit wettelijk, minimaal 18 maanden vooropzeg …
    dat wil dan ook wel zeggen dat ik die 18 maanden nog moet presteren, tenzij men mijn kop beu gezien is en men mij van het presteren ontslaat, maar dat verandert dan weer niets aan hetgeen men mij verschuldigd is.

    indien ik naar de rechter zou stappen dan zou het resultaat wellicht zijn dat ik ongeveer 29 maanden vooropzeg zou krijgen.

    In de praktijk komt het er dus meestal op neer dat je moet rekenen:
    1 maand vooropzeg per jaar dienst.
    ik heb namelijk ook 29 jaar dienst bij mijn huidige werkgever.

    en dan is er ook nog de ‘outplacement’.
    je kan met je werkgever afspreken dat hij, bij ontslag, een bedrag dient te investeren in een onafhankelijk outplacementbureau.
    dat bureau helpt je dan met het vinden van een nieuwe baan.

    zo zie je maar dat het jobhoppen die nu zo ‘in’ is bij de bakvissen ook geld kan kosten, en dat de wei soms met de jaren groener wordt, zelfs groener dan bij de buur met zijn ogenschijnlijk pracht gazonnetje …

    ik begin bij mijn werkgever zo stilaan deel uit te maken van het meubilair.
    mij ‘liquideren’ kan natuurlijk altijd, maar dan gaat het hen wel een flinke duit kosten …
    en hoe langer ze wachten, hoe duurder het wordt …
    vanaf 54/55 jaar bereik je ’the point of no return’ want dan kom je met je vooropzeg periode al heel dicht bij het vervroegd pensioen (58) en maakt het dus allemaal niet veel meer uit. (voor zover dat je een voldoende groot aantal dienstjaren bij één zelfde werkgever hebt natuurlijk)

    de laatste rechte lijn is in zicht !

  5. Het is hier ongeveer hetzelfde hoor Alex. Voor ieder dienstjaar, krijgt men hier (indien de ‘fout’ in het midden ligt en dat wordt het meestal) 1 maand salaris mee. Enkel is het dan niet meer nodig om daarvoor te werken bij de oud-werkgever en kan je eventueel direct aan de slag bij een andere werkgever.

    Als de fout totaal bij de werkgever ligt, kan het meer dan 1 maand per dienstjaar zijn, ligt de fout bij de werknemer is het minder of niets.

    Iemand die ontslagen is (dus niet als je ontslag hebt genomen), krijgt een werkloosheidsuitkering gelijk aan 70% van het laatstverdiende loon. Bij de hogeschool bijv. geldt een opzegtermijn voor beide kanten van 3 maanden (grotendeels voor onderwijsgevend personeel, want die kunnen niet halverwege een lesperiode weg). Die wordt als je via de rechter wordt ontslagen (er is ook nog een andere optie, maar die is moeilijker), in mindering gebracht op de uitkering (meestal 2 maanden).

    Jobhoppen is niet ideaal, maar het wordt hier in Nederland erg moeilijk om een contract voor onbepaalde tijd meer te krijgen. Bijv. die hogeschool. Toevallig pas gesolliciteerd. Krijg 4 jaarcontracten (1 bij aanvang + 3 verlengingen van een jaar) en daarna is het exit. Zolang ze voldoende personeel aan kunnen nemen of een overschot hebben, kunnen ze dat makkelijk doen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *