2 weken geleden had ik het met een vriendin over de aanstaande verhuizing. Zoals bij mij normaal, was ik daar vrij nuchter onder. Ik zou het wel eventjes doen, natuurlijk zou ik het daarna lastig hebben, maar ach, ik ben een regelneef, dus het zou allemaal best wel lukken.
Tot ik vanochtend de daadwerkelijke aanbieding voor het huis kreeg. Meteen werden al mijn zenuwen wakker en besefte ik dat het nu echt heel dichtbij kwam. Het is mijn eerste echt grote verhuizing (en dan ook nog als alleenstaande) en daarnaast komt het afscheid van het huis waar ik zo gelukkig ben geweest met mijn oudlief nu angstaanjagend dichterbij.
Ik heb zo zitten grappen en grollen dat er toch wel positieve dingen aan de verhuizing zaten (geen draaiorgel meer voor de deur, post die weer arriveert, boodschappen niet één hoog naar boven meer sjouwen, keuken en badkamer kunnen alleen maar beter zijn en de belangrijkste reden: goedkoper wonen), maar de nadelen zijn zoveel groter. Dag prachtig plekje, dag enorm dakterras, dag open haard, dag volop ruimte en wéér een stukje Sjoerd loslaten. Het hakt er harder in dan ik had gedacht (ik had verwacht dat ik dat achteraf zou merken).
En dan die verhuizing zelf. Er zijn mensen die beloofd hebben te helpen, maar is dat nog steeds zo nu het concreet is? Hoe krijg ik in hemelsnaam alles gedaan in een echt behoorlijk korte tijd (één maand, maximum anderhalve maand, met een beetje pech 2 weken)? De timing is ronduit k.u.t, omdat binnen 2 weken het carnaval hier losbarst en het centrum deels afgesloten zal zijn voor auto’s. En ik heb wel ooit een grote zakelijke verhuizing gedaan, maar veel werd uit handen genomen door pro’s, de tijd waarin verhuisd moest worden was langer en veel spullen werden door veel handen ingepakt.
Dus op dit moment ben ik bezig met zo praktisch mogelijk te denken (belangrijkste is vloer, muren en verhuizen, de rest is voor latere zorg) en maar te hopen dat ik #likeable genoeg ben om hulp te krijgen. Broodnodige hulp, want in mijn eentje red ik het zeker niet.
Liefs,
