Vandaag heeft Sjoerd toch maar even een echo gehad om te kijken waarom hij zo’n last heeft van zijn buik. Vriend H. en ik zagen al meteen spoken en enge ziektes. ‘Gelukkig’ valt het allemaal mee. Vocht in zijn buik, dus alleen wat meer plaspillen. Leuk, want dat zou meteen weer kunnen leiden tot meer jicht (hoef ik hem niet eens meer te schoppen voordat hij weer bejicht wordt).
Maar goed, dat betekent dat hij toch voor het weekend weer thuis is. Mag hij daar bijkomen, bijslapen en bij-eten (en dat laatste wordt natuurlijk iets gezonder, dus wel hamburgers, maar met veel tomaat, sla, ui en augurk).
Ik wil alle vrienden die langs zijn geweest ontzettend bedanken. Geweldig dat jullie dat vreselijke ziekenhuis hebben willen binnen gaan (J, ik weet hoe moeilijk het voor je is geweest). Bedankt voor de steun, de lieve woorden, de grappen en grollen (the Kets Boys) en verzonden kaartjes (B. je dreigement heeft blijkbaar gewerkt, briljant idee!). G en D, bedankt voor de belletjes en de opbeurende woorden, ik weet dat jullie het ook moeilijk hebben gehad). En lieve, lieve H (en M): niet alleen Sjoerd’s steun en toeverlaat, maar ook die van mij. Zonder jou was het een stuk zwaarder geweest.
En Sjoerd: Welcome home! I’ve missed you much, but love you more!
jeetje wat een opluchting zal dat zijn zeg. ik zou me ook vanalles in mijn hoofd halen. en dadelijk is hij weer lekker bij jou. ik wens jullie heel veel liefs en sterkte.