Kan je je nog herinneren dat ik in Oktober bij onze overbuurman van het Werving & Selectiebureau was geweest? Ik stapte daar vrolijk naar binnen om te kijken of zij misschien iets leuks voor mij hadden, maar blijkbaar werd mijn aanwezigheid niet op prijsgesteld. Daarop heb ik dus een blog geschreven en een kort mailtje aan het W&V-breau gestuurd waarin ik heb gemeld dat ik de omgang met hun potentiële kandidaten een beetje vreemd vond.
Nooit meer iets op die mail gehoord, maar goed, ik had ook iets anders aan mijn hoofd en ik vond het allemaal wel best. Totdat ik twee weken geleden naar aanleiding van mijn c.v. op Monsterboard een mail van hen kreeg waarin gevraagd werd of ik geen afspraak wilde maken. Perplex heb ik hen gebeld en aangegeven dat ik hier niet zoveel behoefte aan had. Als men op die manier met kandidaten omgaat, weet ik al genoeg.
Wordt er gisteren opeens aan de deur gebeld en staat één van de jongens van het W&S bureau voor de deur (ik herkende hem van de keer dat hij daar voor de deur stond en het draaiorgel er ook ‘vrolijk’ stond te wezen). Hij wilde namens zijn bedrijf zijn excuses aanbieden voor de manier waarop het gegaan was en het niet beantwoorden van de e-mail. En daar bleef het niet bij, hij wilde ook iets overhandigen om het een beetje goed te maken en daarbij kreeg ik een pluim in mijn handen.
Even was ik sprakeloos en, omdat ik toch niet echt heel erg stabiel ben, rolden de tranen over mijn wangen. Een ontzettend aardig gebaar (eerlijk gezegd in de stijl van de directeur zoals ik hem ken), maar het was echt niet nodig geweest. Sterker nog, ik vind het gebaar te groot en vind het moeilijk om het te accepteren. Natuurlijk heb ik wel stiekem gekeken op de site en heb ik een beetje zitten dromen wat ik uit zou kiezen. Natuurlijk iets om Sjoerd aan te kunnen herinneren, maar is het terecht dat ik dit accepteer? Ik ben er nog niet uit.
En of je het verdient!!! Als iemand iets terug moet krijgen voor alles wat je heel je leven gegeven hebt aan anderen, ben jij het!!!
zo zie je maar …
het leven heeft altijd weer iets in petto waaraan je je niet verwacht.
aanvaarden, met beide handen.